تامارا ندرکورن (Tamara Nederkoorn) یک هنرمند خودآموخته است که آثارش بیشتر بر جنگجویان، موجودات رازآلود و چهره‌های اثیری تمرکز دارد؛ شخصیت‌هایی که او معمولاً با ماژیک‌های الکلی به تصویر می‌کشد. در قالب سری «اولین برداشت‌ها» (First Impressions)، با او گفت‌وگویی داشتیم تا بیشتر درباره‌ی چگونگی شکل‌گیری مسیر هنری‌اش بدانیم.
شروع مسیر از کجا بود؟
من از سه سالگی شروع به نقاشی کردم و عملاً تمام عمرم مشغول طراحی بوده‌ام. فکر می‌کنم علاقه به هنر در خانواده‌مان نسل‌به‌نسل منتقل شده، چون پدر و پدربزرگم هم نقاشی می‌کردند. آن‌ها در مناظر خیلی عالی بودند، اما من همیشه بیشتر به پرتره علاقه داشتم، بنابراین مجبور شدم مسیر خلاقانه‌ی خودم را بسازم.
منبع اصلی الهام شما چیست؟
تقریباً از همه‌چیز الهام می‌گیرم. خیلی جذابه که می‌شه جرقه‌های خلاقیت رو در اطراف پیدا کرد. طبیعت مخصوصاً برای من منبع الهام بزرگیه؛ مثل بهار با رشد و تازگی‌اش، پرها، شاخه‌ها و رنگ‌ها ــ به‌ویژه تُن‌های پاستلی که طبیعت ارائه می‌ده.
احساساتی که تجربه می‌کنم هم خیلی وقت‌ها روی کارهام اثر می‌گذاره. علاوه بر این، هر فصل و تعطیلات با عناصر خاص خودش الهام‌بخش می‌شن.
هنگام کار چه چیزی گوش می‌دهید؟
اغلب به موسیقی تریلر یا موسیقی حماسی گوش می‌دم، مثل Two Steps From Hell یا آثار توماس برگِرسن. این نوع موسیقی انرژی فوق‌العاده‌ای می‌ده.
آیا زندگی به‌عنوان یک هنرمند همون چیزی بود که انتظار داشتید؟
می‌دونستم سخت می‌شه از هنر کسب درآمد کرد. والدینم هم نمی‌خواستن به مدرسه هنر برم، چون می‌دونستن چقدر دشواره. بنابراین مسیر سنتی رو رفتم. اما خیلی سخته که کاری جز چیزی که عاشقشی انجام بدی. من همچنان نقاشی می‌کردم و به‌خصوص در هفت سال اخیر تقریباً تمام وقتم رو صرف خلق آثار و پیشرفت مهارت‌ها و سبک شخصی‌ام کردم.
تازه در چند ماه گذشته کمی از هنر درآمد داشتم، هرچند هنوز با درآمد کافی برای گذران زندگی فاصله دارم. خوشبختانه شوهرم شغل تمام‌وقت داره و از ما حمایت می‌کنه، و این باعث می‌شه بدون نگرانی از بی‌ثباتی مالی روی کارم تمرکز کنم. واقعاً بابت این موضوع شاکرم و امیدوارم روزی بتونم هنر رو به شغل تمام‌وقت خودم تبدیل کنم.
اگر حالا شروع می‌کردید، چه نصیحتی دوست داشتید کسی به شما بکنه؟
اینکه چطور سبک شخصی خودت رو پیدا کنی. پیدا کردنش زمان می‌بره. برای من بیش از ۳۷ سال طول کشید تا بفهمم چی برام درست حس می‌شه. از حدود ۱۲ سالگی فشار برای هم‌رنگی با انتظارات دیگران رو حس کردم و شروع کردم به تلاش برای پیدا کردن سبکی که دیگران بپسندن.
از اون موقع مدام در حال جست‌وجو و آزمایش بودم. با ظهور اینترنت هم اوضاع سخت‌تر شد. هرچه بیشتر تلاش می‌کردم در قالبی جا بگیرم، بیشتر از خود واقعی‌ام دور می‌شدم. تنها وقتی که وارد منطقه‌ی امن و شخصی خودم شدم، تونستم سبک واقعی‌ام رو پیدا کنم.
صنعت هنر از زمانی که شروع کردید چه تغییری کرده؟
قبلاً دسترسی من فقط به کسانی محدود می‌شد که منو می‌شناختن یا توی نمایشگاه‌ها می‌دیدنم. اما الان به لطف شبکه‌های اجتماعی می‌تونم با آدم‌ها از سراسر دنیا ارتباط بگیرم. این فوق‌العاده‌ست، اما چالش‌هایی هم داره: تغییر مداوم الگوریتم‌ها و البته وجود تعداد زیادی هنرمند بااستعداد. همین باعث می‌شه گاهی احساس کنی دیده شدن خیلی سخته.
قدم بعدی شما در هنر یا زندگی چیست؟
امیدوارم همچنان به خودم وفادار بمونم. مشتاقم رسانه‌های جدیدی مثل آبرنگ رو تجربه کنم و دوباره کار با اکریلیک روی بوم‌های بزرگ‌تر رو امتحان کنم. خیلی هیجان دارم ببینم هنر من رو به کجا می‌بره.
📌 این گفت‌وگو ابتدا در مجله ImagineFX منتشر شده است.
برای دنبال کردن آثار بیشتر تامارا ندرکورن، به صفحه اینستاگرام او سر بزنید.
